Nie możemy się dziś zobaczyć w szkole, dlatego przedstawiamy Wam propozycje aktywności, które z pewnością umilą Wasze popołudnie w domowym zaciszu.
Jesienne drzewo
Potrzebne: zielona kartka A3, szary papier, klej, rolki po papierze, bibuła prasowana, brązowa farba plakatowa, nożyczki, pędzel. Pocięte plastry z bibuły formujemy na kształt liścia i oklejamy bibułą prasowaną w jesiennych kolorach. Z szarego papieru odcinamy kilka pasów o szerokości około 10 cm. Każdy z nich musimy zmiąć. Następnie formujemy z nich gałąź i przyklejamy do zielonej kartki. Do gałęzi doklejamy liście, a na końcu całą gałąź malujemy
brązową farbą
Jesienne fryzury
Propozycja zabawy dla wszystkich, którzy lubią i interesują się modą. Domalujcie, dorysujcie lub doklejcie fryzury z jesiennych liści. Do wykonania tej pracy plastycznej będziecie potrzebować jesiennych liści o różnych kształtach i kolorach, szkice twarzy – możecie sami narysować lub poprosić rodziców o pomoc. Puśćcie wodze fantazji i stwórzcie wyjątkowe kreacje!
Motylki z liści
Potrzebujemy dużo liści: im bardziej kolorowe tym lepiej. Naklejamy je na kartkę papieru lub przypinamy pinezkami do materiału. Do wykonania tułowia motylków doskonale nadają się gałązki drzew, natomiast za główkę świetnie posłużą żołędzie.
Spadające liście – zabawa ruchowa
Rodzic umawia się z dzieckiem, że gdy usłyszy muzykę – tańczy jak spadające z drzew liście, a gdy muzyka umilknie – siada na podłodze lub kuca. Rodzic włącza i wyłącza muzykę. Można utrudnić zabawę proponując trudniejsze zadania do wykonania np. turlanie.
Praktyczne dary jesieni
Zgromadzone dary jesieni rozkładamy na podłodze. Zastanawiamy się, jak je możemy wykorzystać. Oto kilka propozycji: toczenie kasztanów po wyznaczonym torze, rzuty do celu orzechami, układanie bukietów z liści, wykonanie postaci ludzi lub zwierząt.
Wirujące listki
Rodzic gra na instrumencie np. własnoręcznie wykonanej grzechotce. Dziecko obraca się wokół własnej osi unosząc ramiona i robiąc wdech nosem. Gdy instrument cichnie, liście opadają dziecko robi przysiad podparty, wypuszcza powietrze ustami i pochyla głowę.
Wiatry
Rodzic mówi „wieje wietrzyk” – dzieci z uniesionymi ku górze rękami lekko przechylają się na boki i szeptem szumią: szszsz, a na słowa „wichura” pochylają się na wszystkie strony i głośno naśladują odgłos wiejącego mocno wiatru: uuuu.
Przyjemnej zabawy życzą wychowawcy świetlicy: B. Banaś, J. Gorczyński, Ł. Grądalski, M. Pacura, M. Tokarz
