Dzień Osób z Afazją Rozwojową obchodzony jest 1. października. W tym roku po raz czwarty. W afazji rozwojowej występują trudności w kształtowaniu się umiejętności językowych. Przyczyny zaburzeń zaistniały przed początkiem rozwoju mowy i mają charakter uszkodzeń różnych struktur mózgu. Mogą to być uszkodzenia prenatalne (w łonie matki), perinatalne (okołoporodowe) lub te w pierwszych miesiącach życia.
Literatura wyróżnia trzy rodzaje afazji rozwojowej:
1. Afazja rozwojowa typu percepcyjnego (sensoryczna) – pojawiają się problemy w odbieraniu kierowanych do dziecka słów, mowa nie jest w pełni dobrze rozumiana. Obserwuje się brak reakcji na dany komunikat, nawet prosty, mimo tego, że fizycznie słyszy prawidłowo. Jeśli dziecko powtarza całe zdania adekwatne do jego wieku to okazuje się, że nie rozumie ich znaczenia. Zdarzają się pomyłki w słowach brzmiących podobnie lub tych bliskich sobie tematycznie. Dziecko porozumiewa się czynnie, ale otoczenie nie zawsze jest je w stanie zrozumieć, ponieważ występują błędy językowe, często określa się, że dziecko ma „swój język”.
2. Afazja rozwojowa typu ekspresyjnego (ruchowa, motoryczna) – dziecko rozumie, co się do niego mówi, natomiast ma trudności w nadawaniu mowy. Dzieci mają tu często dużą intencję komunikacyjną, jednak spotykają się z barierą w słownym wyrażaniu tego, co chcieliby drugiej osobie powiedzieć. Samodzielnie nie jest łatwo ułożyć im własne narządy artykulacyjne (język, wargi, żuchwę) tak, aby wybrzmiała dana głoska, sylaba czy wyraz. Wspomagają się gestami, intonacją wypowiedzi, alternatywnymi sposobami komunikacji.
3. Afazja rozwojowa typu mieszanego (motoryczno – sensoryczna) – obecne są trudności zarówno w rozumieniu tego, co mówi otoczenie, jak i samym mówieniu przez dziecko.
Dodatkowo u dzieci z afazją rozwojową obserwować można zaburzenia emocjonalne, trudności
w kontaktach społecznych, trudności w uczeniu się, problemy z koncentracją oraz pamięcią, spowolnione przetwarzanie informacji, zaburzenia integracji sensorycznej.
Bardzo ważne jest, aby jak najwcześniej podjąć wielospecjalistyczną terapię. Małe dziecko otoczone zarówno miłością, wsparciem ze strony rodziców, jak i cierpliwym prowadzeniem przez terapeutów, osiąga spore postępy w swoim rozwoju. Wszystko po to, aby było szczęśliwym dzieckiem, uczniem i dorosłym, potrafiącym komunikować się swobodnie ze swoim otoczeniem.
Opracowała: N. Bełz
