Zespół Szkół im. Brata Alojzego Kosiby w Wieliczce jest dla mnie miejscem wyjątkowym i szczególnym i nie są to absolutnie puste słowa. Uwierzy w nie każdy, kto z sentymentem i sympatią wspomina swoje pierwsze miejsce pracy. Pomimo, że wcześniej przez dwa lata zajmowałam się dogoterapią, to właśnie Szkoła Specjalna w Wieliczce była pierwszą placówką, w której rozpoczęłam pracę jako świeżo upieczona absolwentka studiów podyplomowych z zakresu oligofrenopedagogiki. Jak wiadomo miejsce tworzą ludzie, a do nich, pracując w tej szkole, miałam wyjątkowe szczęście. Sympatia, życzliwość i cierpliwość z jaką spotkałam się stawiając pierwsze kroki w nowej pracy była wyjątkowa. Czuło się, że tutaj najważniejszy jest człowiek. Na pierwszym miejscu zawsze były potrzeby dzieciaków, ale nie mniej ważny był komfort pracy nauczycieli i w końcu, dla mnie jako dogoterapeuty niezwykle ważna – dbałość o dobrostan psów.
Prawdziwy przyjaciel – Kodi
Myśląc o szkole, wspominam z wielką sympatią i podziwem wiele osób, ale szczególne miejsce w mojej pamięci zajmuje moja ówczesna “szefowa” – Pani Bożena Prochwicz. Do końca życia będę mieć w pamięci obraz Pani Dyrektor ubranej w elegancką garsonkę i buty na obcasie, która z przyklejonym do twarzy wielkim, czerwonym nosem klauna, ze skupieniem i powagą przechadza się po hali sportowej Politechniki Krakowskiej i nadzoruje ostatnie przygotowania do Festiwalu Sportu organizowanego przez naszą szkołę. Nie mogę sobie też odmówić przytoczenia wspomnienia, kiedy to po skończonej lekcji dogoterapii, która odbywała się na terenie wewnętrznego ogródka szkolnego, wróciłam do szkoły i na korytarzu mijałam szefową. Pani Dyrektor powitała mnie słowami: “No, to obserwację zajęć w tym półroczu mamy już zaliczoną”. Dopiero wtedy uświadomiłam sobie, że nasze zajęcia zostały nieopatrznie przeprowadzone tuż pod oknem dyrektorskiego gabinetu. Nikt wcześniej, ani później nie wyraził wobec mnie reprymendy z takim taktem.
Zajęcia dogoterapii
Jest wiele zabawnych i wzruszających anegdot, które wyświetlają się w mojej pamięci i tworzą obraz naprawdę wyjątkowego miejsca. Bardzo się cieszę, że przez chwilę mogłam być jego częścią.
Monika Figiel
Autorką wspomnień jest pani Monika Figiel – nauczycielka i dogoterapeutka, związana zawodowo z naszą szkołą w latach 2014-2016, w swoich podopiecznych zawsze budziła optymizm i radość okazując im ciepło, serdeczność, zrozumienie oraz akceptację, każde spotkanie z Nią oraz Jej partnerem w pracy – psem terapeutycznym Kodim wzbudzało w nas wszystkich same pozytywne emocje.
