Powszechnie wiadomo, że muzyka posiada terapeutyczne właściwości. Jest ona bowiem jednym z najstarszych sposobów uzewnętrzniania ludzkich przeżyć i emocji. Daje możliwość odbioru miłych i przyjemnych doznań, może być źródłem odprężenia. Pomaga przezwyciężać monotonię i nawiązać kontakt z drugim człowiekiem. Muzyka sprawia, iż człowiek staje się bardziej wrażliwy na odbiór sygnałów z otoczenia. Wpływa także na rozwój świadomości własnego ciała, koncentracji uwagi, pamięć oraz wyobraźnię. Kształtuje sprawność fizyczną, grację ruchów. Dzięki działaniom o charakterze muzycznym człowiek może także doskonalić umiejętność współdziałania w grupie, czy poczucie sprawstwa. Muzyka stwarza zatem możliwość oddziaływania na wiele płaszczyzn funkcjonowania człowieka: sferę ruchową, procesy poznawcze, procesy emocjonalne, sferę społeczną. Muzykoterapia stanowi więc doskonałą metodą, przy pomocy której można stwarzać sytuacje do stymulowania rozwoju dzieci i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie.
Poniżej przedstawione zostaną propozycje konkretnych działań w ramach wymienionych wcześniej form.
Bierna recepcja muzyki:
– bierne słuchanie różnych gatunków muzycznych;
– stosowanie odpowiednio dobranej muzyki jako tła do technik relaksacyjnych;
– stymulacja wzrokowo – słuchowa (łączenie obrazu z muzyką – wykorzystanie techniki audiowizualnej),
– stymulacja multisensoryczna (słuchowa, czuciowa, wzrokowa, ruchowa).
Aktywna percepcja muzyki:
– zabawy kształtujące orientację w schemacie własnego ciała,
– ekspresja ruchowa inspirowana muzyką (opowieści ruchowe, taniec, pantomima);
– ekspresja plastyczna inspirowana muzyką (malowanie, rzeźbienie, lepienie);
– ekspresja muzyczna inspirowana muzyką (improwizacje muzyczne);
– ekspresja słowna inspirowana muzyką (tworzenie opowiadań, rymowanek).
Muzykoterapia aktywna:
– śpiew,
– nauka gry na instrumentach,
– muzykowanie (odtwarzanie prostych struktur rytmicznych (fot.6), improwizacje rytmiczne, współmuzykowanie).
Bibliografia: Muzyczna zabawa, Mirosław Zalewski , Wydawnictwo Oświatowe Fosze, Rzeszów 2008
Usprawnianie, wychowanie i nauczanie osób z głębszym upośledzeniem umysłowym, red. Jan Pilecki, Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej, Kraków 2002
