Koncepcja terapii regulacyjnej opracowana przez profesora Castillo Moralesa złożona jest z trzech części:
1). Neuromotoryczna terapia rozwojowa, mająca zastosowanie w leczeniu dzieci
z opóźnieniem statomotorycznym, przepukliną oponowo-rdzeniową oraz niedowładem obwodowym.
2). Ustno-twarzowa terapia regulacyjna zalecana osobom z dysfunkcjami senso-
-motorocznymi w obszarze twarzy, jamy ustnej i gardła, szczególnie do leczenia zaburzeń ssania, żucia, połykania oraz mowy.
3). Leczenie ortodontyczne, np. płytkami podniebiennymi, które jest uzupełnieniem ustno-twarzowej terapii regulacyjnej.
W niniejszym artykule przybliżona zostanie część 2 – ustno – twarzowa terapia regulacyjna.
Program przeznaczony jest m.in. dla osób z:
-asymetrią twarzy,
-dziecięcym porażeniem mózgowym,
-autyzmem, mutyzmem,afazją,
-zaburzeniami oddychania, połykania, ssania, żucia, wysuwania języka, nadmiernego ślinienia,
-nieprawidłowego ułożenia szczęki i żuchwy.
Efekty regularnego stosowania metody to:
domknięcie jamy ustnej,
-ustawienie szczęki względem żuchwy,
-cofnięcie i podniesienie języka,
-normalizacja napięcia mięśni języka, warg, podniebienia,
-zahamowanie bądź zmniejszenie nadmiernego ślinienia,
-uaktywnienie bądź polepszenie funkcji pokarmowych takich, jak ssanie, połykanie, gryzienie, żucie,
-poprawa funkcji oddechowych,
-poprawa artykulacji,
-poprawa fizjonomii.
Podczas terapii dziecko leży na plecach tyłem, z głową ustabilizowaną między nogami terapeuty. Cisza motoryczna rozpoczyna ćwiczenia wstępne. Jedna ręka terapeuty leży pod potylicą dziecka, druga na klatce piersiowej, lekko ją uciskając. Następnie masujący rozciąga kark pacjenta, odchylając jego głowę do tyłu i do przodu.
Kolejny krok to stymulacja neuromotorycznych punktów twarzy, (przedstawionych na poniżej ilustracji). Jedna ręka trzyma okolicę potylicy, druga stymuluje: punkt dna jamy ustnej, punkt podbródka, punkt wargi górnej i punkt gładzizny. Następnie przechodzi się do parzystych punktów (jednocześnie po lewej i prawej stronie): punkty kąta oka, punkty skrzydełek nosa, punkty kąta ust, punkty żwacza. Każdy punkt stymulowany powinien być przez kilka sekund poprzez lekki ucisk, wibrację, rozciąganie, ugniatanie, głaskanie.
1. punkt gładzizny nosa
2. punkt kąta oka
3. punkt skrzydełka nosa
4. punkt wargi górnej
5. punkt kąta ust
6. punkt bródki
7. punkt dna jamy ustnej
Elementy metody Castillo Moralesa wykorzystywane są bardzo często podczas zajęć rewalidacyjno-wychowawczych u uczniów naszej szkoły. Na poniższych fotografiach prezentujemy czytelnikom Madzię, która dzielnie poddaje się masażowi.
Bibliografia:
Sadowska L., Neurofizjologiczne metody usprawniania dzieci z zaburzeniami rozwoju, Impuls, Kraków 2006
Kielin J., Rozwój daje radość, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2012
